Komodo National Park dag 3

Na weer een heerlijke nacht geslapen te hebben in ons tentje op de boot, werden we wakker met een straalblauwe lucht en een heerlijk rustige zee. Het was gewoon weer zulk heerlijk weer, wat een geluk!

We waren vandaag iets later wakker en miste dus de zonsopgang, maar dat kon ons weinig schelen, want het bedje lag zo lekker. Op de boot werd langzaamaan iedereen wakker.

Langs de boot zwommen meerdere grote zeeschildpadden, die we door het spiegelgladde water, prachtig konden zien. Eerst even ontbijten en daarna springen we het water weer in, dat beloofd wat voor het snorkelen!

Na het ontbijt voeren we naar een nabijgelegen duikstek. We waren in het begin de eerste op deze duikplek waardoor we nog volop zeedieren konden zien voor ze allemaal weggejaagd waren.

Vandaag stond dan eindelijk een tripje naar de komodovaranen op het programma, waar we ons allemaal zo ontzettend op hadden gehoopt. Dit was namelijk voor de meeste onder ons een van de hoofdredenen van deze cruise.

We legde aan bij het kleine haventje van Rinca Island. Vol verwachting liepen we het eiland op.

Op de weg naar het Ranger station zagen we veel voedsel voor de draken rondlopen, in de vorm van aapjes en herten.

Bij het Ranger station kregen we twee gidsen voor ons groepje. Eén zou aan de voorkant van de groep lopen en de ander achter. Ze waren beide bewapend met stokken. Maar toen we vroegen wat we moesten doen wanneer de draken zouden aanvallen, was het antwoord simpel: “dan gaan we allemaal rennen”.

Vlakbij lag een grote komodovaraan lui onder een boom te slapen. Ondanks de luiheid bleven we op grote afstand van het beest, dat de drukte wel gewend leek te zijn. Prachtige beesten dat zeker.

Verderop lagen er nog meer. We hadden ze niet eens zien liggen, een reden dus om niet weg te lopen uit het groepje. Ondanks dat de beeste vanmiddag lekker lui lagen te wezen, is het altijd oppassen geblazen. De gids vertelde namelijk dat de dieren best onberekenbaar zijn en dat je niet aan ze kan zien wanneer ze aanvallen.

De komodovaraan is de grootste hagedis ter wereld, niet vanwege zijn lengte van 3 meter, maar wel door zijn gewicht. Hij kan namelijk ruim 150 kilo wegen, wat hem een soort kleine dinosaurus maakt.

De beesten waggelen een beetje om vooruit te komen, ze lijken erg traag, maar ook deze lompe dieren rennen een mens er vrij gemakkelijk uit. Waar ze minder goed in zijn, is snel bochtenwerk. Om die reden kun je het beste zigzaggend van ze wegrennen, als er een op je af komt stormen.

Volwassen komodovaranen zijn vleeseters. Op hun menu staan onder andere: herten, buffels, wilde zwijnen, slangen, apen, geiten, koeien, paarden en vogels.
Een varaan kan een korte sprint maken en een snelheid bereiken van 20 kilometer per uur, maar valt prooien meestal aan vanuit een hinderlaag, waarbij hij zich verstopt tussen het hoge gras of andere begroeiing langs looproutes van prooidieren. Als de prooi op een afstand van minder dan anderhalve meter komt, wordt de aanval ingezet. De varaan zal proberen de pezen in de poten van de prooi door te bijten om hem te immobiliseren. Eenmaal tegen de grond gewerkt, wordt de prooi in de hals of in de weke buik gebeten zodat hij doodbloedt. Daarna wordt het prooidier met de poten en de bek aan stukken gescheurd, en vaak verzamelen zich meerdere varanen rond de prooi die afkomen op de geur van aas. De varanen zijn grote eters en kunnen 80% van hun eigen lichaamsgewicht naar binnen werken.

Komodovaranen proberen de prooi in een keer te doden, wat lang niet altijd lukt. Meestal ontsnapt het, waarna het alsnog bezwijkt door ernstig bloedverlies, of vergiftiging.
Ook raken de wonden van het prooidier vaak besmet door bacteriën en zorgt de daaropvolgende weefselinfectie voor het bezwijken van de prooi. Met behulp van zijn uitstekende reuk spoort de varaan het lijk op en wordt de prooi alsnog opgegeten..

Het was vast geen verrassing zijn, maar bij de keuken van het kamp lagen meerdere komodo’s te chillen. Hoewel de gids meerdere keren nadrukkelijk vertelde dat de dieren niet gevoerd werden, twijfelde we daar wel aan natuurlijk…

Vroeger werd gedacht dat alleen bacteriën voor een fatale bloedvergiftiging zorgden, maar met behulp van een MRI-scanner werden gifklieren ontdekt. De bacteriën en het gif maken dus samen de dodelijke cocktail. Mocht er iemand gebeten worden, dan kon diegene vele mijlen verderop in Singapore worden geholpen…

Na veel komodo varanen gezien te hebben in het “dorpje” liepen we verder naar de nesten. Een stukje verderop in het bos lagen meerdere kuilen. In deze kuilen zouden eieren moeten liggen. Na zeven tot acht maanden komen de eieren uit.

Wij zegen een komodovaraan bij de nesten. Hij leek de nesten uit te graven op zoek naar eieren om op te eten.

Na de varanen kregen we nog een kleine rondleiding over het eiland. In de hitte van de middag liepen we over heuvels richting mooie uitzichtplekken.

Het was even pittig om het rondje af te lopen, maar we werden wel weer beloofd met mooie uitzichten.

Eenmaal terug bij het kamp werden we beloond met iets heel bijzonders: een baby komodo varaan. Dit bleek heel bijzonder te zijn, want normaal zie je ze bijna nooit. De jongen laten zich normaal niet zien omdat ze op het menu staan van de volwassen dieren. Ze leven tot ze wat groter zijn in bomen.

Het jonge beestje trok veel bekijks, meerdere groepen mensen stonden om het diertje heen dat er niet van onder de indruk leek. Het had namelijk een vissengraat gevonden in het gras.

Op de weg terug naar de boot maakte ik nog een paar foto’s van de luie volwassen dieren. Het was echt zo geweldig om ze nu in het echt gezien te hebben. Deze veel te toffe cruise is nu al een van de hoogtepunten van onze wereldreis!

Zonder kleerscheuren liepen we weer terug naar de boot. Helaas gaat het niet altijd goed. De mensen die gebeten worden zijn over het algemeen lokale bewoners van Flores of Chinezen. Die laatste categorie maakt graag selfies met de dieren en daar hebben de beesten niet altijd zin in.

We maakte een kleine stop bij Rinca, om de boot weer vol te tanken. We hadden blijkbaar een hoop water verbruikt…

De dag eindigde met een onwaarschijnlijk tof fenomeen. Elke avond even na zonsondergang vliegen er honderden fruitvleermuizen vanaf Kalong Island uit om eten te vinden op Flores.

Het was een prachtige afsluiter van een oh zo toffe dag! Wat is het genieten hier!